(Jenny Hautmann - Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0)
De sprongen die de huidige ruimtevaart wereldwijd maakt, zijn grote stappen in de geschiedenis. Deze week waren er maar liefst twee monumentale momenten die de mensheid naar een hoger niveau zal tillen.
Op zondag 13 oktober 2024 werd in Amerika de nieuwste SpaceX boosterraket als test gelanceerd, met aanmerkelijke verbeteringen. Als een ruimtevaartuig wordt gelanceerd, bestaat het uit twee belangrijke delen: bovenaan de payload of lading (een satelliet, bemanningscapsule of andere materialen), en daaronder de raketbooster, die de lading de ruimte in schiet.
Tot voor kort gingen deze raketboosters verloren; ze waren gemaakt voor éénmalig gebruik en keerden na hun werk van een kleine 10 minuten dan weer snel terug, vallend door de dampkring en uiteindelijk in zee stortend. Deze raketbooster bestaat echter uit hoogwaardige onderdelen en maakt zo'n 90% van alle lanceerkosten uit. Dat is dus een zeer kostbare zaak.
Enkele jaren geleden begonnen Boeing en SpaceX als privé ondernemingen hun producten te ontwikkelen voor een veiligere en goedkopere ruimtevaart. Sinds in 2011 het Space Shuttle programma officieel afliep, was er behoefte aan nieuwe lanceermogelijkheden. Zowel Boeing als SpaceX hebben zich sinds die tijd vol op de ontwikkeling van nieuwe lanceermogelijkheden gestort.
SpaceX ontwierp hier voor een zelf naar de Aarde terugkerende raketbooster, de SpaceX Starbase Rocketbooster. Nadat deze terugvalt door de dampkring, stuurt deze zichzelf terug naar een landingsplatform op zee of naar de Starbase lanceertoren, om vervolgens geheel veilig te landen. De landingen op zee waren al geslaagd, maar afgelopen weekend was daar die eerste testvlucht met een terugkeer naar de Starbase lanceringstoren. Dat dit een ongekend technisch huzarenstukje is wat geschiedenis heeft geschreven, blijkt wel uit het filmpje hieronder.
Het volgende huzarenstukje kwam een dag later, op 14 oktober 2024, toen NASA met een Titan raket de Europa Clipper sonde lanceerde richting Jupiter's maan Europa. Deze maan, op een afstand van zo'n 630 miljoen km vanaf de Aarde, is eigenlijk een grote bevroren oceaan. Tot enkele kilometers diep onder het ijs echter is het water vloeibaar en heeft het een vaste kern.
Deze vloeibare oceaan kán wellicht mogelijk dezelfde bouwstenen voor leven bevatten, zoals het leven hier ook op Aarde is ontstaan. Mogelijk zijn er thermische bronnen en chemische bouwstoffen aanwezig, waardoor er leven zou kunnen ontstaan bij de juiste omstandigheden. Het gaat dus niét om een zoektocht naar buitenaards leven, maar naar de ideale omstandigheden en de bouwstenen voor mogelijke levensvormen. Worden deze ontdekt, dan is leven in het heelal mogelijk méér een normale standaard dan dat wij tot nu toe denken.
Er zullen allerlei tests worden gedaan boven de maan, en wordt er naar het oppervlak en in de vloeibare oceaan gekeken met allerlei meetapparatuur in de sonde. Europa, ongeveer net zo groot als onze eigen Maan, zal in april 2030 door de Europa Clipper worden bereikt, waarna de uitgebreide tests zullen beginnen naar organische verbindingen en allerlei andere zaken.
We leven in interessante tijden... Godspeed.