Het is 1977 als er in de zesde klas van de lagere school (Groep 8) door de hoofdmeester wordt verteld: "vergeet het hoofdrekenen wat je hebt geleerd en koop voor dit schooljaar een rekenmachine. Dat is de toekomst." En dat hebben we geweten sindsdien. Hoewel ik hoofdrekenen nooit erg vond om te doen en ook niet ingewikkeld, moesten we het maar afleren omdat rekenmachines in de toekomst niet meer van de werkvloer af te denken zouden worden. Daarnaast gaf hij ons ook nog eens wiskunde op 11- en 12-jarige leeftijd. Indrukwekkend, en iets waar we altijd profijt van hebben gehad.
Dié inkijk in de toekomst veranderde de manier waarop je met cijfers en rekenwerk omging, en zou samen met Engels de basis vormen voor het latere programmeren in BASIC. Maar goed: een rekenmachine aanschaffen in de 70's. Er was niet veel te koop, het was nog luxe en ook best prijzig. Bij Dixons kochten we deze wetenschappelijke rekenmachine van Texas Instruments, de TI-30. In de kartonnen doos een Engelstalig kleurenkopietje met een stuk of 12 wiskundige formules om te leren hoé de rekenmachine te gebruiken.
Een plastic kastje met plastic drukknoppen en een donker venster van waarachter de 8 rode led's digitale cijfers projecteerden. De printplaat was voorzien van een rubber membraam met magneetjes, dus het typische gevoel van drukken op een rubberen kip is aanwezig. Een 9 volt blokbatterij zorgde voor de voeding van de machine. Vier rubber voetjes zorgde voor een stabiele plaats op de lestafel.
Alle noodzakelijke basisfuncties waren aanwezig, inclusief één geheugenfunctie. Je kunt dus al spreken van programmeren, al is het in de meest simpele en primitieve vorm. voor de lagere school voldeed hij uitstekend, ook al was hij fors vormgegeven. We leerden rekenen met de rekenmachine en we leerden ook rekenen voor wiskunde ermee. Uiteindelijk is hij 2,5 jaar meegegaan. De slechte kwaliteit van de printplaten en stof zorgde ervoor dat hij slecht begon te reageren op het indrukken van de toetsen. Ook de cijfers waren al lang niet helder meer te zien op het donkere scherm.
Tóch was dit de eerste zakcomputer voor mij. Ik ben blij dat ik er veel mee geleerd heb en dat hij me goed van dienst is geweest in die tijd. Maar ik ben het meest blij met de hoofdmeester en zijn vooruitziende blik. (bedankt, meester Rollema!!) 
