Het zijn de jaren '60 en ook al is knikkeren een oer-oud vermaak voor kinderen in die tijd, van echte knikkerputjes was nauwelijks sprake, óf je moet het gat in de hoek van de stoeptegel meetellen. Fabrikant Jumbo bedacht hier een mooi houten knikkerbaan voor, in een basis uitvoering met drie dieren en een luxere met vijf dieren. Tussen de poten van de dieren die waren afgebeeld kon je dan punten scoren die waren vermeld.
Je moest dus niet alleen goéd knikkeren, maar ook preciés. En de knikkers (die waren meegeleverd) hadden een bepaalde vaste maat, dus géén bonken, mini-knikkers of klei knikkers. Ook met stalen lager knikkers zou je voordeel kunnen behalen, dus er werd met de bijbehorende knikkers geknikkerd. De winsten en verliezen werden verrekend uit de privé knikkerpot; vaak een klein plastic emmertje van de groenten of saus waar je al je knikkers in bewaarde.
Hele vakanties, zomers en na schooltijden werd er bij ons geknikkerd. Het was in de jaren '70 dan ook een serieuze bedoeling in mijn directe omgeving. Mooi speelgoed dat geen batterijen behoeft, geen licht- en geluidseffecten kent en gewoon bestaat uit wat triplexhout met kartonnen opdruk. Hoe mooi! 
