| Artiest | Baccarat |
| Titel | 'Baccarat' |
| Stijl | disco, pop |
| Medium | lp |
| Label | CNR, 1977 |
| Tracks | 11 |
| Speelduur | 43 minuten |
In 1977 komt het Spaanse duo Baccara uit met het gelijknamige debuutalbum. Mayte Mateos en Maria Mendiola zingen voor de gelegenheid (en de doorbraak) in het Engels, al is het met een licht dialect. Dat komt de nummers alleen maar ten goede, want het album is sensueel en vol met disco en popelementen opgenomen. Het feit dat beide dames ook nog eens leuk kunnen dansen in schaarse kleding maakt het recept voor internationale doorbraak compleet.
Is het dan een dijk van een album? Nee, eigenlijk niet. Is het dansen dan zo geweldig? Nee, eigenlijk ook helemaal niet. Maar in het tijdperk dat Raffaella Carra, Donna Summer en zelfs Amanda Lear in schaarse kleding optraden, paste dit duo perfect met hun stijl en muziek in het populaire tijdsbeeld van de disco. Opener 'Yes Sir, I Can Boogie' is een heerlijk zwoel disconummer compleet met gehijg en gekreun.
Tja, dan heb je het wel gemaakt op de discovloeren van Europa. Het andere nummer 'Sorry I'm A Lady' borduurt daar nog even vrolijk op verder, net als 'Koochie Koo'. Het heeft allemaal vrij weinig om het lijf, maar de zwoele zang, het Engels met accent, en de weinige kleding doen hun werk: Baccara breekt ook internationaal door. Die overige nummers? Die doen er ook helemaal niet meer toe.
Als je met een debuutalbum 3 redelijke hits weet te scoren, dan worden de platen vanzelf wel verkocht. En dat is met 'Baccara' niets anders. Discomuziek liet grenzen verdwijnen, iedereen kon er op dansen en de sfeer was altijd goed. Mayte en Maria wisten zichzelf goed te presenteren en waren in mening popprogramma op televisie te zien. Het is een mooi voorbeeld van een Europese doorbraak met lokale stijlen, die dankzij disco overal kon worden gespeeld. Niet vanwege de geweldige muziek, niet vanwege de fantastische danspasjes, maar puur vanwege disco. 
