| Artiest | Geoff Love & His Orchestra |
| Titel | 'Close Encounters Of The Third Kind And Other Disco Galactic Themes' |
| Stijldi | disco, jazz-funk |
| Medium | lp |
| Label | Music For Pleasure, 1978 |
| Tracks | 10 |
| Speelduur | 44 minuten |
In 1978 komt de Engelse componist van easy listening muziek Geoff Love samen met zijn orkest om gretig in te spelen op de disco rage die wereldwijd rondgaat. Hij herschrijft een aantal nummers van populaire science fiction tv-series en speelfilms en voorziet ze van een lekkere discobeat. Dat het internationaal doorbreekt verbaast hem enn geeft aanleiding tot nog meer van dergelijke albums; een trucje van Meco eveneens doet in diezelfde tijd.
Op de langspeler met de lange titel 'Close Encounters Of The Third Kind And Other Disco Galactic Themes' vinden we elf door hem gecomponeerde discotracks. Een kleine drie kwartier lang kunnen we genieten en we nemen je mee op die muzikale reis. Titeltrack 'Close Encounters' opent met de wereldberoemde vijf tonen uit de speelfim waaronder een discobeat is gezet, gevolgd door het grote orkestrale geluid op maat van de soundtrack. Hierna is 'Logan's Run' aan de beurt; het epos over een gemeenschap waar men verplicht moet sterven op 30-jarige leeftijd om overbevolking te voorkomen. Gelukkig is de muziek een stuk vrolijker dan het filmthema.
Vooruitziende blik of een schot in de roos? 'Princess Leia's Theme' uit Star Wars zorgt niet alleen voor voetjes van de dansvloer, maar benadrukt de rol van de vrouwelijk leidster van de Rebellie nog eens nadrukkelijk met haar eigen thema. Wat verderop het album is het karakteristieke en bombastische geluid van de cult serie 'Blake's Seven' gewijzigd is een funksound van jewelste met orkestrale snaren die het verder onderbouwen.
Ook de jaren '70 speelfilm 'The Omega Man' met Charlton Heston in de hoofdrol mag hier niet ontbreken met de soundtrack op disco. Hekkensluiter op dit album tenslotte is het Engelse 'Space Patrol'. 'Close Encounters' is een mooi muzikaal tijdsbeeld en een mooi voorbeeld van hoe je als orkestrale tributeband vanuit de jaren '60 via easy listening ook opeens in de spotlight kan komen te staan met eigentijds disco en funk. Geoff Love speelt het klaar met zijn orkest en herhaalt dit succes met nog enkele andere albums.
Is het geluid tijdloos? Nee, juist enorm tijdsgebonden vanwege die typerende discosound. Maar wat wás het een commercieel succes destijds. 
