Het is eind jaren '80 als de rage rond spelcomputers pas goed losbarst in Nederland, met een succesvolle introductie van het 8-bits Nintendo Entertainment System. De console kent een voorladeklep, waarin een spelcartridge met een enkel spel kan worden geplaatst. Aan de linker voorzijde twee oversized knoppen. Één voor de stroomvoorziening en een reset-knop, mocht het spel vastlopen.
Aan de rechtervoorzijde twee aansluitpunten voor de symplistische controllers; rechthoekige kastjes met wat drukknoppen die de spellen besturen. Het cartridge systeem is al enkele jaren bekend, ondermeer van de MSX huiscomputersystemen. Natuurlijk was in die tijd de huiscomputer het systeem bij uitstek om spellen te spelen via de cassetterecorder, maar het inladen van een spel kon soms wel een flink aantal minuten duren, en daarnaast was het spelgeluid vaak niet meer dan wat enkeltonige bliepjes.
Deze NES had een beter geluid en via de ingestoken cartridge was een spel direct speelklaar. Een grote verbetering dus. Mooiste voorbeeld was ook de nieuwe mogelijkheid om via infraroodsignalen en een controller in de vorm van een bekabeld pistool op het beeldscherm doelen te raken in de vorm van ... eenden. 'Duck Hunt' was een instant hit op de NES. In de speelgoedwinkels werden hele muren gewijd aan de cartridges zodat er al direct een flinke hoeveelheid spellen en accessoires leverbaar werd.
Naast 'Duck Hunt' speelde ik ook andere spellen op de NES, waaronder de eerste versie van 'Bomberman', 'Donkey Kong', 'Super Mario Bros.' en 'Terminator 2: Judgement Day'. De spellen waren niét goedkoop! Met gemiddeld 89 gulden (€ 40,39) per stuk moest je goéd kiezen wat je wilde aanschaffen, maar gelukkig kon je veel spellen als demo in de winkel zien of spelen.
Nintendo had amper tot geen concurrentie op dat moment en veroverde zo vrij eenvoudig de spelcomputermarkt in Nederland. Het was nieuw, leuk en zéér zeker niet eenvoudig om spellen uit te spelen. 
