Uitgave: Card Sharks
Jaartal: 1994
Soort: collectible card game
Aantal Kaarten: 160
Prijs Starter Origineel: $ 7,95 (60 kaarten)
Prijs Booster Origineel: geen boosters
Spelconcept:
Speltechnieken:
Artwork: 
Laten we vooraf even duidelijk zijn: het gaat ons er niét om of een spel destijds flopte of succesvol was. Het gaat ons er ook niet om wat persoonlijke meningen van spelers / verzamelaars waren. Het gaat ons ook niet om verzamelwaardes of huidige prijzen. Het gaat ons maar om hoofdzakelijk één ding: is het spel het spelen / verzamelen waard vandáág de dag?
"Uitvoering" is de reden waarom het nooit wat is geworden met 'Super Deck!'. Het idee was goed ,maar de uitvoering belabberd. 'Super Deck!' was het 4e CCG wat destijds uitkwam. Marc Miller -bekend van het role playing game 'Traveller'- wilde een card game uitbrengen, maar daar zijn flinke investeringen voor nodig. Je moet artiesten inhuren voor het artwork, licenties kopen als je te maken hebt met merkrechten, een ontzettend strenge kwaliteitscontrole hebben op alles, en ga zo maar verder.
Nogmaals, het spelconcept was goed van beginsel, maar verderop in de productie en uitvoering ging het allemaal mis. Om te besparen op allerlei kosten werden er amateur artiesten ingehuurd om snel een set tekeningen te maken. Om de licenties te omzeilen werden er fantasie(loze) superhelden bedacht, er kwamen geen boosterpacks uit en ga zo maar verder.
Het werd een spreekwoordelijk doodgeboren kindje; het had geen kans van slagen destijds.
We kijken nu in 2022 nog eens goed naar het spel. Met slechts 160 kaarten is het zeer snel en eenvoudig te verzamelen. Er bestaan geen expansiesets, dus die 160 kaarten is alles wat er is. Qua spelen scoort het onder het gemiddelde van wat je van een CCG mag verwachten: spelers zijn een superheld en ze moeten elkaar bevechten, net zoals in de comics. Die sfeer ademt het ook uit, mede door het artwork.
Je hebt het gevoel dat je comics uit de jaren '60 bekijkt. Niet bepaald aantrekkelijk voor een card game. Er wordt via een proces twee kaartstapels gemaakt tijdens het spel, en via een battle-mechanisme moet je als eerste 10 punten weten te scoren. Zoals gezegd zijn de kaarten slecht van artwork en fantasieloos qua spelregels. De kwaliteit van de kaarten zelf -het karton en de drukkwaliteit- zijn dan wél een pluspunt, misschien wel het grootste aan het hele spel.
Dikke onvoldoende dus, máár: juist door het comicbook artwork, heb je wél een stukje origineel Americana te pakken, want het geeft een schitterend tijdsbeeld van de periode dat card games nog in hun 'amateuristische' kinderschoenen stonden. En dán is het opeen wél het verzamelen waard. 
