| Artiest | Paul de Leeuw |
| Titel | 'ParaCDmol' |
| Stijl | Nederlandstalig, ballads |
| Medium | cd |
| Label | Brommerpech B.V., 1994 |
| Tracks | 15 + 5 |
| Speelduur | 54 + 21 minuten |
Zanger, komiek en tv-presentator Paul De Leeuw is in de jaren '90 één van Nederlands meest succesvolle en productieve artiesten. Sinds 1991 presenteert hij elk jaar een nieuw album, diverse televisie programma's en is hij onvergetelijk in de komische dubbelrol van Bob en Annie de Rooy. Het succes kan niet op zo lijkt het wel. Met het vierde album getiteld 'ParaCDmol' geel Paul zich opnieuw bloot door zich van zijn gevoelige muzikale kant te tonen.
Het album kent naast een cd met daarop 15 songs nog een bonus cd met daarop 5 nummers, gezongen als Bob en Annie, onder de titel 'Pump Up The Valium!'. Het standaard booklet is vervangen door een heuse ParaCDmol Bijsluiter. Comedy, gevoeligheid en emotie zijn de belangrijkste pijlers waarop dit album rust. En niet geheel zonder succes want zoals gezegd, Paul is aan de top van zijn carriëre.
Opener 'Samen' is een rasecht theaternummer geschikt voor de opkomst. Een schril contrast met het gevoelige 'Zomer Zonder Jou', waarbij de titel alles zegt. In het tijdperk van kabelradio en Sky kán dit niet anders dan een regelrechte hit zijn. De zesde song is de sterke hit van dit album. Met 'Voorbij' scoort De Leeuw dan ook enorm. Die andere grote hit van dit album heet 'Ik Wil Niet Dat Je liegt'. Warm en gevoelig gebracht en geweldig gemixt, zoals dit hele album trouwens.
Het vermelden waard is eveneens de pop-uitvoering van 'Vogeltje Wat Zing Je Vroeg'; een nummer wat zijn alter ego Bob de Rooy weleens galmde, maar nu op een iets serieuzere toon gebracht, herkenbaar voor jong en oud. Maar laten we de extra cd van Bob en Annie de Rooy ook even meenemen, deze zit immers bijgevoegd in dit album. Vijf heerlijke parodie tracks, gezongen in de stijl van Nederlands bekendste brommer-duo.
Met nummers als 'Waarheen, Waarvoor' wat een parodie is op Mieke Telkamp's nummer,'Ik Ben Zo Blij Dat Ik Een Vrouw Ben' en 'Kopa Koopavond' als parodie op Barry Manilow's jaren '70 hit, maakt Paul de Leeuw zichzelf onsterfelijk. Paul's werk is veelzijdig, breed qua stijlen en gevoeligheden, en is vermaak voor alle leeftijden. Je mag gerust spreken van een klein meesterwerkje, waar menigeen kracht, moed, of gewoon onderbroekenlol uit kan putten.
Het album is tot in elk detail perfect afgewerkt, niet alleen de hoes en inlay, maar ook de muziek, de teksten en de dynamiek van het album. 
