In 1985 is de Zündapp CS aan groot onderhoud toe en dat blijkt een zó kostbare zaak, dat we kiezen voor een andere brommer. Omdat de Zündapp goed is bevallen, wordt het wederom een Zündapp. Ditmaal een KS50 topmodel, met alle toeters en bellen. Wél een gebruikte, dus 1250 gulden bezegelt de koop. In die tijd was Zündapp net als Kreidler failliet gegaan, door de komst van de goedkopere, betaalbaardere én kwalitatief betere modellen uit Japan.
Deze KS50 was één van de allerlaatste modellen uit de fabriek, en -achteraf- snel afgeraffeld. Blijkbaar was het personeel al op de hoogte gebracht van het faillissement, en dus was de kwaliteitsnorm overboord gezet. Toch was dit een luxe model, met 5 voetversnellingen, een cockpit met snelheidsmeter, kilometerteller en toerenteller, richtingaanwijzers een grote 15 litertank voor de benzine en een buddyseat om iemand mee te nemen. Een bagagerekje maakte het geheel af.
Ik werkte in die tijd in 5-ploegendienst en de Zündapp deed zijn werk naar behoren. Er zat een mooi geluid in en hij liep tot zo'n 58 km/uur. Ook de ritjes naar vriendinnen, het stappen, en het toeren deed hij allemaal uitstekend. Helaas begonnen al snel de problemen...
Stationair kon hij tot wel 14.000 toeren per minuut draaien; véél te hoog. Daarnaast bleek de schakelbus al snel gebroken; een reparatie van zo'n 800 gulden bij de fietsenmaker!! En hij brak niet één keer, maar twee keer. Uiteindelijk heb ik er 9 maanden mee gereden. Ik verkocht hem terug aan de fietsenmaker voor 500 gulden. Ik was wel even klaar met brommers, en kocht voor het geld mijn eerste thuiscomputer, de Sinclair ZX Spectrum.
Dát computerverhaal staat ook beschreven op deze website. Het wás een mooie bromfiets, maar mét productiefouten. En dan wordt het snel een duurkoop... Maar bij lange niet de ergste miskoop, die komt nog. Tóch heb ik altijd een zwak gehouden voor het merk Zündapp. Het was mijn eerste, de avonturen waren mooi, en het was een degelijk merk. De lokale Zündapp cultuur droeg daar ook aan bij.
